Davenport 2

Dit zal onze laatste blog worden voor ons vertrek! Ja, aan alles komt een einde al hebben wij nog een week te gaan maar de kerstdagen staan er aan te komen en kort daarna ons vertrek ..... Houden wij nog wat over om te vertellen in Nederland.

De afgelopen dagen hebben wij een dagtocht gemaakt naar de golf van Mexico want wilden naar het Fort De Soto Nat.Park en dat is, als landtong, gelegen tussen de golf van Mexico en Tampa Bay. Hebben vanaf huis een route genomen binnendoor want wilden niet via de snelweg. Je komt dan door gebieden vol met sinaasappel-, citroenen-, ananas-, aardbeien-, tomaten-, aardappel- en wat al niet meer plantages! Veel van deze producten worden ook aan de weg te koop aangeboden.

Rijden ook nog door een gebied met enorme zandbergen, sommigen inmiddels begroeid met gras, waarvan wij niet konden plaatsen wat dat was. Hadden wel het idee dat het mijnen moesten zijn maar wat daar dan gedolven zou worden was voor ons een raadsel (thuis op internet gekeken en bleken fosfaatmijnen te zijn). Fosfaten worden o.a.gebruikt als toevoeging in kunstmest en veevoer. Zie je maar weer, zo leer je nog eens wat!

Gedurende onze tussendoorroute zijn wij nagenoeg de enige auto op de weg, heerlijk rustig dus alle tijd, ook voor Pierre, om te kijken naar de prachtige natuur en de verschillende soorten (roof)vogels.

De weg gaat langs en tussen de meest mooie meren door en word je af en toe opgeschrikt door laag overvliegende pelikanen. Die beesten zijn hartstikke groot als ze net over je auto scheren!

Ook kraanvogels, ibissen en andere gevleugelde vrienden scheren in grote groepen aan ons voorbij.

Wij nemen de Sunshine Skyway Bridge over Tampa Bay en komen dan in Sint Petersburg, een stad gelegen aan Tampa Bay waar heel, heel veel wegen door en over elkaar heengaan. Hier hebben wij dan ook de afslag gemist naar Fort De Soto NP! Heel jammer want alleen maar via die bewuste afslag kun je er komen (daar kwamen wij later achter) Volgende keer dan maar.

Wat wij wel hebben gedaan is naar South Passadena rijden en daar de mooie brug genomen over Boca Ciega Bay naar de landtong voor de kust. Je hebt dan de Golf van Mexico aan de ene kant van de weg en de Bay aan de andere kant. De hele weg zuidelijk tot aan de punt gereden.

Dit gebied staat in het teken van vissers en strand. Het stikt er van de resorts in alle soorten en maten en aangezien het prachtig zonnig en warm weer is, gezellige drukte op het strand en daar hebben wij ook even van genoten. Zand, zon, zee en een drankje dat blijft toch een perfecte combinatie.

Onderweg naar huis zien wij in de verte een prachtige regenboog en een hele donkere lucht.

Geen onweer gehad maar wel een paar druppels regen en dat bij een temperatuur van 29 graden!

Zijn ook nog een middag en avond naar de Hollywood Studio's geweest, een beleving voor jong en oud. Hebben een show gezien rond de tekenfilm "Frozen". Een enorme zaal, afgeladen met ouders met kinderen waar wij hebben genoten van een live-optreden gecombineerd met beeldfragmenten uit de film. De kinderen in de zaal zongen uit volle borst mee met de liedjes uit de film. Aandoenlijk om te zien hoe een knulletje op de rij voor ons alle liedjes luid meezong en de bewegingen maakte die hoorde bij de film. Hij ging er helemaal in op, prachtig!

Een 25 minuten durende 3-D film van de Muppets gezien, gewoon hartstikke leuk. Maar een van de mooiste shows die wij gezien hebben was Fantasmic! Het is echt magic als je dat ziet. Je moet je voorstellen, je zit in een enorm openlucht-theater in carrévorm met nog 7000 mensen, het is buiten donker, je hebt zicht op een nagebouwde hoge berg met een groot stuk water tussen publiek en de berg. Het licht gaat uit en de spot aan en dan begint, onder begeleiding van Mickey Mouse, een spectaculaire show die zijn weerga niet kent.

Vanuit het water spuiten enorm hoge fonteinen omhoog en op de spray nevel van dat water worden allerlei (bewegende) filmbeelden geprojecteerd, bijna holografisch. Er wordt een show opgevoerd van 30 minuten waarin alle slechte en goede stripfiguren een rol hebben.

Daar tussendoor komen op mooi verlichte bootjes en op de berg zelf de nodige "levende" stripfiguren aan je voorbij en dat alles begeleid met waterprojecties, lichtshows en muziek. Overdonderend vonden wij het.

Na uren verblijf in het park, je hebt het dan ook wel een beetje gehad, zou je graag naar de uitgang willen maar dan kom je bij The Streets of America en wat je dan ziet, dat slaat alles! Platvoeten en vermoeidheid zijn vergeten want de straat die overdag een straat is met verschillende soorten Amerikaanse gebouwen en huizen is in de avond een sprookje van licht! Alles maar dan ook alles knippert, flikkert, beweegt en geeft licht in alle kleurtinten. Denk daarbij ook nog een sneeuwbui en het circus is compleet. Volwassenen worden weer kind en de kinderen staan met hun mond open om zich heen te kijken. Met onze Hollandse nuchterheid staan wij daar dan tussen en genieten op onze manier.

In de drie jaar dat wij niet in Florida zijn geweest is er veel veranderd en niet alleen het aantal mensen dat de parken en de restaurants bezoeken maar ook het aantal resorts dat gebouwd is en de wegen die zijn aangelegd of worden aangelegd. Wij zijn af en toe zelfs de weg kwijt terwijl wij hier alles redelijk goed wisten te vinden! Zelfs onze Tom-tom raakt er van in de war!

Uiteraard een bezoek gebracht aan Cape Canaveral, Kennedy Space Center. Ook hier is alles anders van opzet dan wij dat de laatste keer hebben gezien. Het is een park geworden waar je prachtige 3-D films kunt beleven. Ik noem het bewust beleven omdat je het gevoel hebt zelf de astronaut te zijn, vooral tijdens de (virtuele) reizen naar Mars en die door de ruimte. Wandelen op de maan alsof je er echt bent en beelden zien die door de Hubble zijn gemaakt van ons melkwegstelsel die ons begrip bijna te boven gaan. Ze zoeken op dit moment toekomstige astronauten voor een reis naar Mars (Orion project), dus wie zich geroepen voelt kan contact opnemen met het KSC! Duurt nog wel 30 jaar voordat je echt vertrekt en zonder terugkeergarantie maar een kniesoor die daar op let! (Smart phones en tablets bestonden 30 jaar geleden ook nog niet).

Het weer is ons de tijd dat wij in Amerika zijn wel heel gunstig gezind geweest en blijft dat ook tot ons vertrek. Vooral hier in Davenport is het echt heel warm met een hoge luchtvochtigheid. Rond de 28-31 graden dus tot laat in de avond zitten wij buiten bij de pool.

In Holland nog steeds wat wisselvallig met te hoge temperaturen voor de tijd van het jaar dus zal geen witte kerst worden.

Voor de sneeuw gaan wij naar Celebration dus dat zal er nog wel even van komen. Kerstavond hebben wij een tafel gereserveerd bij een leuk restaurant.

Maandagavond vliegen wij, via Frankfurt, terug naar Schiphol en hopen daar dinsdagmiddag aan te komen. Ook weer heerlijk om naar huis te gaan!

Wij wensen jullie hele gezellige kerstdagen, een fantastische jaarwisseling en een gezond 2016!

Nou, luitjes, dikke kus van ons en tot later,

Pierre & Trix

Davenport deel 1

Een week in Davenport en treffen het geweldig met het weer. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in de avond zijn wij buiten. Anders dan nu bij jullie is het hier om 7.00 uur 's ochtends al licht en schijnt de zon. Tegen 18.00 uur gaat de zon onder maar qua temperatuur blijft het heerlijk.

Dan wordt het ook tijd om een toertje te doen om de kerstverlichting te gaan bekijken.

Als je in winkels komt waar je kerstspullen kunt kopen kijk je je ogen uit. In Nederland staan de tuincentra vol met van alles en nog wat op kerstgebied maar wat je hier ziet slaat alles. Je wordt er hebberig van.

Gaan een beetje om de dag op pad en zijn inmiddels naar Fantasy of Flight geweest, een vliegtuigmuseum waar wij in voorgaande jaren ook zijn geweest maar dat nu veel kleinschaliger van opzet is geworden. Niet dat het zo blijft, in tegendeel zelfs, want er wordt een heel groot luchtvaart-themapark aangelegd waardoor het voor gezinnen met kinderen ook leuk en boeiend is om naar toe te gaan. Oh ja, natuurlijk wordt er dan ook meteen een groot resort neergezet want dan kun je vanuit je slaapkamer meteen het park inlopen! Hoewel, lopen!!! Daar zal ook wel een alternatief voor worden bedacht want dat is niet de grootste hobby van de Amerikanen.

Natuurlijk ook even naar de Florida Mall geweest, shoppen, shoppen, lopen, lopen! Het aantal winkels is giga en kom je bij Macy's, een Mall op zich, dan moet je laveren tussen de dozen met aanbiedingen van de afdeling cosmetica. Een luilekkerland voor alle dames natuurlijk en geweldig om te zien hoe ze allemaal zijn opgemaakt, net poppen en allemaal hetzelfde koppie. Je ziet dan ook veel reclame voor een super brede lach met super witte tanden ( een Chimpansee zou er jaloers op worden), hair shops (voor de extensions), nail shops (voor de kunstnagels), klinieken waar je alles kunt laten optrekken en wegzuigen, kortom, big business! Je hebt geen tijd meer voor andere dingen en zeker werken niet, als je dat parcours wil volgen. Een heerlijk land, maar vol met gekke maar vooral vriendelijke mensen waar je je hartstikke prettig voelt.

Uiteraard ook de golfstokken (mochten wij gebruiken van Tonny en Ron, dank daarvoor!) genomen en naar de Kissimmee golfbaan gereden dat gelegen is naast een vliegveldje waar diverse Wardbirds, waaronder de 2 American Texan T6 (Harvards) vliegtuigen uit WWII, gestationeerd zijn en waarin je als passagier samen met de piloot kunt vliegen. Wij hebben dat enkele jaren geleden gedaan en dat is fantastisch. Dat is meteen ook dé reden voor Pierre om naar deze golfbaan te gaan. Hij blij, ik blij!

We wilden in de avond naar Downtown Disney gaan, een park met o.a de vaste tent van Cirque Du Soleil, en "The House of Blues" en waar tevens heel veel winkeltjes en restaurants zijn. Hier kun je optimaal genieten van de kerstversiering en het is gewoon leuk om er doorheen te lopen, maar..... wij konden het niet (terug) vinden! Wel zagen wij borden naar Disney Springs maar Downtown Disney was van de aardbodem verdwenen. Snapten er niets van.

Wat wij dan ook hebben gemerkt is dat in de drie jaar dat wij hier niet zijn geweest er veel wegen bijgekomen zijn met de bijbehorende nieuwe afslagen en verbindingen. Daadoor door de vele nieuwe en in aanbouw zijnde resorts moeten wij onze "nieuwe" weg weer vinden.

Geen probleem want daar is het internet goed voor. Wat blijkt, op 27 september 2015(!) is Downtown Disney opgegaan in Disney Springs, een enorm gebied met nog vele andere attracties en de bijbehorende resorts. Wisten wij veel! Dit weekend gaan wij dat eens bekijken.

Afgelopen vrijdag zijn wij naar Epcot geweest, het park met als symbool The Sphere, de enorme witte bol die een beetje lijkt op een grote golfbal (de aarde). Als wij in Florida zijn dan gaan wij hier altijd naar toe want het is en blijft een prachtig en boeiend park, ook voor volwassenen. Wij starten altijd met een rit door Spaceship Earth (die grote bol) en worden dan meegenomen door de tijd en de innovaties die de mens heeft gerealiseerd vanaf de ijstijd tot het digitale tijdperk. Altijd weer boeiend.

Het wandelen door dit park is al genieten op zich. Overal is wat te zien of te doen. Van bands die optreden tot mooie parkjes waar je even kunt neerstrijken en de vele, vele prachtige attracties waar je in en uit kunt lopen. Via een bruggetje kom je vervolgens bij The World Showcase dat bestaat uit een gebied waar verschillende landen tot in de perfectie nagebouwd zijn en waar zij hun producten en cultuur uitgedragen. Het is prachtg gelegen rond een groot meer. Je maakt als het ware een wereldreis op enkele ha. grond. Geweldig om doorheen te lopen en de sfeer van die landen te proeven. Dan bedoel ik dat ook letterlijk want wij starten altijd met proeven bij het eerste land en dat is Mexico! Dus aan de margarita en nachos op het terras aan het meer en dat met de zon en 27 graden, ons hoor je niet klagen!

Zo volgen nog de landen Noorwegen, China, Duitsland, Italië, Marocco, Frankrijk, Groot-Brittannië en Canada. Nee, proeven doen wij niet bij al die landen maar goed drinken met deze warmte moet wel dus dat doen wij dan ook.

Midden tussen dit alles staat een prachtig gebouw en daarin wordt The American Adventure getoond. Van binnen is het gebouw indrukwekkend. Bekijk de foto's en je kunt zien dat in de prachtige hal, tijdens het wachten op de voorstelling, door een a cappella groep gekleed in Dickens kostuums en genaamd The Voices of Liberty, een repertoire gezongen wordt van, zoals ze dat hier noemen, holiday favorites. Geweldig mooi en een prachtige aanloop naar de rest van wat wij te zien krijgen als de grote deuren zich openen en wij in een enorm grote theaterzaal komen met een gigantisch podium waar wij, gedurende 30 minuten, door middel van film, muziek en audio-annimatronics het ontstaan en de toekomst van Amerika zien. Mark Twain en Benjamin Franklin (net echte mensen) becommentariëren dit alles. Sluitstuk is een indrukwekkend muziekstuk en na afloop wordt er dan ook door de Amerikanen spontaan geapplaudisseerd.

Buitenkomend is het donker en je weet dan niet wat je ziet. Alles is kleurrijk verlicht en de schittering van de lichtjes op het meer met in de verte de grote, ook verlichte, Sphere. Het is een sprookje waar je doorheen loopt.

De mensen weten van gekkigheid niet wat ze moeten doen om maar happy kleppie uit te stralen. Van knipperende lichtsnoeren om hun nek, lichtgevende schoenen tot Mickey Mouse oren in alle kleuren en maten en dan het liefst ook nog lichtgevend, gaan aan je voorbij. Rolstoelen en hun inzittenden verlicht van onder tot boven. Wij zitten, kijken en genieten van dit alles. Wat een heerlijk gek land! We love it!

Florida noordwest en noordoost. Op naar Davenport

Sorry, dat er weer een paar dagen overheen zijn maar wij zijn inmiddels aangekomen bij "ons" huis in Davenport en dan heb je even de tijd nodig om te settelen dus vandaar en ik nu pas met deze, wellicht laatste blog over onze toer, kom.

Zal beginnen waar de vorige blog eindigde en dat was in Fort Walton Beach (Florida noord west)

Geen Staatsgrenzen die wij nog zullen oversteken en geen muziekroutes om te volgen dus deze blog staat in het teken van kustroutes en eilandbezoeken.

's Ochtends is aan de vochtigheid van de auto te merken dat wij in Florida zijn. Eigenlijk hoort dat niet eind november begin december maar het is hier in noord Florida ongewoon warm voor de tijd van het jaar. Lucky us!

Wat ook wel bijzonder is is dat je tussen het ene stadje en het andere stadje de tijdgrens overgaat van Central naar Eatern Standaard Time dus het is voor ons nu 1 uur later geworden en het verschil met Nederland is i.p.v 7 nu 6 uur vroeger geworden.

De Gulf Coast zoals ze dat hier noemen is een aaneenschakeling van parelwitte zandstranden afgewisseld met leuke stadjes met huizen in diverse pasteltinten. Doet bijna Caraïbisch aan. Hebben enkele eilanden voor de kust bezocht zoals St. Joseph Penninsula en St. George Island. De bruggen naar deze eilanden zijn heel lang en de eilanden zelf bestaan voor een groot deel uit nationale parken. Rustig genieten dus van alles om je heen. Pelikanen die laag over het water scheren, reigers, ibissen en waterhoenders, alles komt voorbij. Denk daarbij het witte zand, de zee en de heerlijke temperatuur en je waant je in het paradijs!

Uiteindelijk uitgekomen in Apalachicola een gezellig vissersplaatsje dat bekend staat als de grootste oester- en St. Jacobsschelpenleverancier van Florida. Zo uit zee op je bord, wij hebben dat mogen meemaken, heerlijk. En dat alles in een restaurant, zo gezellig en zo mooi verlicht, een onverwachte verrassing en dat voor zo'n klein stadje!

Op weg naar Carrabella, eveneens een vissersstadje, komen wij de eerste gele borden tegen met daarop de afbeelding van een beer! Meerdere borden gezien dus ze zullen er zeker zijn maar wij hebben ze, helaas, niet gezien. Carrabella Beach bezit veel garnalenkotters en veel boten voor pleziervissers.

Over de Ochiockonee Bay naar Wakulla Springs en het daar gelegen State Park waar zich de bron bevindt van de Wakulla River met een diepte van 70m en een uitstoot van 2 miljoen liter water per minuut. Het behoort tot een van de grootste zoetwaterbronnen ter wereld. Ook restanten van mammoets zijn hier aangetroffen dus een interessant gebied. De zoetwaterbronnen hebben we gezien maar de mammoets niet.

Na deze natuurshots weer de bewoonde wereld opgezocht en naar de hoofdstad van Florida, Tallahassee, gereden. Op wat 19e eeuwse gebouwen na niet echt bijzonder. Wel bijzonder is dat door dit gebied ooit de "Trail of Tears" liep. Dit is de trail die de uit Florida verdreven indianen hebben gevolgd op hun weg naar de noordelijker gelegen reservaten waarheen zij werden verplicht te gaan. Een grote tragedie in de geschiedenis van diverse indianenstammen en waarbij vele mensen hun leven hebben gelaten. De ceremoniële begraafplaatsen zijn nu Historic Markers! Komt ons heel bizar over.

Verschillende leuke plekken tegengekomen onderweg naar de andere kant van noord Florida en uiteindelijk in Jacksonville uitgekomen. Een stad waar wij alleen maar doorheen gereden zijn omdat het, buiten de skyline, niet echt veel te bieden heeft. Jacksonville Beach, gelegen aan de Atlantische oceaan, is daarentegen wel heel mooi en vooral de weg langs de kust is schitterend met wederom prachtige beach houses en mooie stranden. Wij rijden langs een weg die aan beide kanten beplant is met de meest uiteenlopende prachtige palmbomen en komen uit in Saint Augustine, de oudste stad van Amerika.

De omgeving van St.Augustine werd voor het eerst onderzocht in 1513 door de Spaanse ontdekkingsreiziger en gouverneur van Puerto Rico, Juan Ponce de Leon, die het gebied daarna claimde voor de Spaanse kroon. Voorafgaand aan de oprichting van St. Augustine in 1565, werden er verschillende eerdere pogingen gedaan om de Europese kolonisatie in wat nu Florida is voor elkaar te krijgen door zowel Spanje als Frankrijk, maar allen faalden. St. Augustine geldt als de oudste nog steeds bestaande Europese nederzetting in wat nu de Verenigde Staten is.Deze stad is een plaatje! De oude binnenstad is prachtig in stand gebleven en vooral tegen de avond als de (kerst)verlichting aan gaat is alles, van de vele gebouwen tot de toppen van de bomen (en dat zijn er nog al wat), met miljoenen lampjes verlicht. De foto's die wij gemaakt hebben geven nog onvoldoende weer hoe het er in het echt uitziet.

Wij hebben ons hotel met uitzicht op de baai en om de hoek het oude centrum dus kunnen heerlijk struinen door het stadje. Uiteraard de nodige live muziek gezien en gehoord maar juist als wij een leuk terras oplopen om hiernaar te luisteren, stopt de man. Ja, als je daar al de hele dag staat te spelen ben je wel toe aan een biertje en blijf je niet nog eens langer doorspelen voor een paar toeristen uit Nederland.

In een van de straatjes hebben wij buiten op het tropische terras van een leuk restaurant heerlijk gegeten bij een graad of 27! Ons hoor je niet klagen!

Wie dat wel doen zijn de plantagehouders van citrusvruchten want het moet kouder worden willen de vruchten het goed doen, zo niet, dan een slechte oogst. Zo zie ja maar weer er is altijd wel iemand ontevreden

Na St. Augustine afgezakt via Micanopy, genoemd naar een indiaanse Seminole chief die zich hier vestigde in 1821. Een leuk stadje gesitueerd rond een klein plein met prachtige oude eiken. Na New Orleans konden wij hier eindelijk weer eens een cappuccino drinken!

Doorgereden naar "ons" huis in Davenport en het is heerlijk om even niet uit de koffer te hoeven leven. Het huis is binnen prachtig geworden, een plaatje. Ron en Tonny complimenten!

In de 3 jaar dat wij niet in Florida zijn geweest zie je dat er overal veel wordt gebouwd en opgeknapt. Ook worden en zijn er overal nieuwe wegen aangelegd. Helaas is Florida niet maatgevend voor geheel Amerika want in de andere Staten die wij bezocht hebben zijn ze nog niet zo ver.

Florida blijft uiteindelijk toch een speciale Staat met de vele gepensioneerde Amerikanen die hier wonen en de vele Amerikaanse toeristen die hier komen voor een bezoek aan de pretparken en het heerlijke klimaat. Op kosten wordt dan even niet gelet. Het Spanje van Europa!

Wij gaan de komende weken nog genieten van al het heerlijks dat Florida ons te bieden heeft, de kerstversiering ophangen en als er weer wat te melden valt, een nieuwe blog schrijven. Tot dan, lieve groet ons,

Pierre & Trix

Thanksgiving in Vicksburg en via McComb naar Florida.

Op deze dag zijn nagenoeg alle parken, musea, winkels en restaurants gesloten. Maken dus een toer naar Epps en steken daarvoor de Mississippi River over en maken een uitstapje naar Louisiana. Rijden de Historic Hwy 80 en die brengt ons langs graan, rijst en soja velden. In Epps is een heel groot Indianen museum dat natuurlijk dicht was maar waar je zonder gebruik te maken van de auto best nog het nodige te zien hebt. Amerikanen tref je dan ook niet aan want die houden niet van lopen. Alles moet je kunnen bekijken vanuit de auto. Daarna terug naar Mississippi en ons hotel en de tv aangezet want op Thanksgiving is het een plezier om te kijken hoe de Amerikanen hier helemaal vol van zijn en iedereen wel een eigen recept heeft voor het bereiden van de traditionele Thanksgiving turkey!

Natuurlijk ook gekeken naar de Thanksgiving parade van Macy's in New York dat elk jaar gehouden wordt. Zoals alles in Amerika groots wordt aangepakt, dit is echt heel groots. Het is een soort van carnavalsoptocht maar dan 100 keer zo groot. Alles komt aan bod. Prachtig opgetuigde wagens met de meest fantastische sprookjes of andere themaonderwerpen met daarop een optreden van beroemde artiesten waaronder Mariah Carey met haar beroemde kerstnummer. Vertolkingen van alle op dit moment lopende musicals in New York en daar tussendoor optredens van bands uit alle 50 Staten van Amerika. Sluitstuk is de wagen met daarop Santa Claus want het Holiday Season is hier nu echt losgebarsten. Alles staat in het teken van kerstmis!

Ons Thanksgivingdinner bij de Cracker Barrel (een van de weinige restaurants dat open was) bestond uit plakken kalkoen (natuurlijk), daarop een plak gebakken bacon, crumbled bread, gravy, sperziebonen, cranberrysaus en erbij iets gemaakt van pumpkin. Ter afsluiting een pecannoten creamcake! Geen wijn, want dat schenken ze daar niet dus wij moesten het doen met Iced tea!

Gewoon leuk om mee te maken en naar de mensen om je heen te kijken. Het is natuurlijk veel te veel eten maar toch heel smaakvol maar dit moet je op zo'n dag meemaken. Minder leuk was het dat ze de airco bijna op het vriespunt hadden staan. Het was zo koud in de zaak dat sommige mensen hun jassen aanhielden. Helaas hadden wij die van ons niet mee dus dat was afzien. Om op te warmen moesten wij naar buiten want daar was het nog 23 graden.

Na Thanksgiving (altijd de laatste donderdag van november) volgt Black Friday maar die begint niet, zoals je zou verwachten, op vrijdag maar daar starten ze meteen mee na de Thanksgivingmaaltijd op donderdagavond. Hele rijen mensen met hun buik nog vol van de turkey staan dan voor de winkels om maar op tijd te zijn voor de koopjes. En die zijn er echt want dat heb ik zelf ervaren op vrijdagochtend.

Ik koop in Amerika altijd mijn parfum want dat scheelt heel veel maar in dit geval kreeg ik de 2e fles zelfs voor $19,00! Het scheelde mij $90,00! Dat zijn nog eens leuke verrassingen!

Verlaten nu de Mississippi River Delta en rijden via een prachtige weg en komen uit in Cristal Springs, een stadje van niks maar waar langs de kant van de weg een aanduiding stond voor het Robert Johnson museum. Nu zal deze naam velen niets zeggen maar voor de liefhebber, dit is de grondlegger van de Blues. Een jong gestorven blues-gitarist die geboren is rond 1911-1912 (een geboortewerd in die tijd, vooral voor de afro-Amerikanen, nog niet goed geregistreerd) en gestorven rond 1938. Hij is overleden aan een of andere duistere kwaal of vergiftiging. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij vrij veel muziek nagelaten en invloed gehad op de grote namen in de Bluesmuziek die wij heden ten dagen nog kennen, zoals B.B. King en uiteraard ook Eric Clapton!

Het museum is gevestigd in een gebouwtje aan de Main Street en was gelukkig open. Wij werden allervriendelijkst ontvangen door een mevrouw, bleek later een achternicht van Robert Johnson te zijn, die ons van alles vertelden over zijn leven en dood. Ook de muziekvrienden waarmee hij speelde en alle roddels die in haar familie de ronde deden over hun beroemde familielid. Dat hij gek was op vrouwen en dat dit mogelijk zijn vroege dood tot gevolg heeft gehad, is daar één van!

Te gek natuurlijk en een geweldige verrassing om zo onverwacht dit museum te treffen. Ook nog naar het een paar kilometer verder gelegen Hazelhurst gereden waarvan wordt gezegd dat hij daar is geboren. Vier stadjes, waaronder voornoemde stadjes, claimen dat hij in hun stad begraven ligt maar volgens mevrouw Johnson weet niemand het zeker. Ook de familie niet.

Vooral voor Pierre kon de dag na dit bezoek niet meer stuk.

Onze route toch maar weer vervolgt en langs de Pearl River afgezakt naar Monticello en Morgantown om vervolgens via een prachtige sluiproute uit te komen in McComb! Deze stad gaat er prat op dat Britney Spears hier geboren is en nog enkele andere beroemde mensen (welke die andere zouden moeten zijn is ons niet duidelijk geworden)

De receptioniste van ons hotel vroeg, heel vriendelijk, wat ons naar McComb bracht waarop Pierre antwoordde "wij hebben de verkeerde bus genomen"! Kon ze wel om lachten maar het geeft aan dat ze zelf niet zo van deze stad gecharmeerd is.

Geheel ten onrechte want het is een stad met prachtige brede lanen met aan weerskanten oude eiken waaraan schitterende huizen liggen op grote stukken grond. Een stad waar Britney trots op mag zijn (en die mevrouw van het hotel ook)

Om onze weg naar de kust van Mississippi te vervolgen moeten wij via Louisiana. Deze Staat heeft van die uitsteeksels waardoor je er niet omheen kunt. Uiteindelijk in Bay St. Louis aangekomen met zijn prachtige boulevard met de meest fantastische villa's met uitzicht op zee en het witte zand dat heerlijk zacht voelt aan je voeten. Hier woont Jan Modaal zeker niet.

Voor het eerst komen wij in de drukte terecht want het is een vakantieweekend voor de Amerikanen. Hotels zijn goed gevuld en dat geldt eveneens voor de restaurants etc.

Ons hotel ligt eveneens aan de boulevard met uitzicht op zee en hebben 's avonds heerlijk op een terras aan zee gegeten met zicht op de ondergaande zon. Wij boffen echt met het weer want de temperatuur gaat alleen maar omhoog en varieert nu tussen 28 en 30 graden. Ook hier voor deze tijd van het jaar een cadeautje.

Vandaag, het is zondag 29/11 zijn wij vanuit Biloxi (Mississippi) naar Bayou Batre (Alabama) gereden en hebben de Scenic Hwy gevolgd langs Coden naar Mobile met zijn vele lange bruggen over de baai om vervolgens zuidelijk af te zakken via de Old Hwy 98 naar Fairhope en Point Clear. Pittoreske dorpen aan de Mobile Bay en ook daar weer die prachtige huizen en vele, vele boten. Een visgebied bij uitstek en dat is een hobby van vele families zoals wij onderweg zien.

De weg komt uiteindelijk uit in Pensacola en daarmee in de Staat Florida, waar wij de rest van onze vakantie zullen doorbrengen.

Pensacola is sedert de 17e eeuw in verschillende handen geweest. Als eerste kwamen de Fransen, toen de Engelsen gevolgd door de Spanjaarden en uiteindelijk trad het toe tot de VS van Amerika.

De Franse invloed is groot geweest zoals te zien is aan de Historische binnenstad dat heel veel weg heeft van the French Quarter in New Orleans. Ziet er alleen beter onderhouden uit en bestaat uit winkeltjes i.p.v kroegen en bars.

Wij zijn ook nog even gaan kijken naar de USS Alabama een enorme kanonneerboot die tijdens de Vietnamoorlog is ingezet en nu, samen met heel veel ander oorlogstuig zoals vliegtuigen, helicopters en tanks, een soort monument is geworden om te bezichtigen. Wel indrukwekkend en moet je gezien hebben als je hier bent.

Vervolgen onze weg wederomover een grote brug over de baai en rijden dan kilometers over een landtong waar wij aan beide zijden van de weg alleen maar super wit zand zien en de zee. Lijkt wel of je door een sneeuwlandschap rijdt zo wit is het zand en zo rustig nu want de Amerikaanse toeristen zijn weer naar huis.

Zo eindigt onze zondag in Fort Walton Beach waar wij wederom aan het strand een hotel hebben en op ons balkon met zicht op zee een borrel nemen en kijkent naar de ondergaande zon met nog steeds dat heerlijke temperatuurtje, aan jullie denken en op jullie klinken!

Verblijf in Natchez en Vicksburg

Natchez is een bijzondere stad omdat het tijdens de Burgeroorlog onbeschadigd is gebleven. Het ligt hoog boven de Mississippi River waardoor de vijandelijke troepen geen vat konden krijgen op de stad.

Wij kwamen daar op maandagmiddag aan en kregen de indruk dat de mooie Antebellum huizen die het stadje rijk is de oorlog dan wel hadden "overleefd" maar dat dit niet opging voor de mensen! Geen sterveling te zien en geen winkel open. Zelfs de kroegen die wij tegenkwamen waren definitief of alleen deze dag, gesloten.

Zelfs de Natchez Steamboat was in geen velden of wegen te bekennen. Wat een saaie bedoeling.

Uiteindelijk toch nog een bar gevonden die open was en waar zelfs 1 klant aan de bar zat. Wij ons eveneens op een kruk geïnstalleerd en voorwaar, er was ook bediening! Een dame die wat moeilijk kon praten door de piercing in haar tong en omdat ze niet echt snugger was maar die wel een goed biertje voor Pierre kon tappen en voor mij een prima margarita heeft gemaakt.

Hebben een heerlijk hotel waar wij twee nachten zijn gebleven omdat in de omgeving van Natchez nog het nodige te bezichtigen is. 's Avonds lopend naar een restaurant gegaan en dat is spelen met je leven want trottoirs kennen ze hier niet dus dat is goed uitkijken.

De volgende dag rijden wij een deel van de Natchez Trace Hwy. Dit is van oorsprong het oude indianen- en pelsjagerspad tussen Natchez en Nashville (Tennessee) Langs de route zijn allemaal Historic Markers waar je uitleg krijgt over hetgeen hier is gebeurd. Een van deze Markers geeft de ligging van Emerald Mound aan. Dit is een 8-acre hoge ceremoniële heuvelgroep en werd gebruikt door de indianen van de Mississippi-familie die hier tussen 1300 en 1600 in deze omgeving woonden. De Trace is een prachtige weg en zo rustig dat je volop kunt genieten van de prachtige herfstkleuren van de bomen met de zon die er doorheen schijnt.

Zijn doorgereden tot Port Gibson, volgens de overleving een stadje waarvan Generaal Grant (noordelijke) tijdens de verovering ordonneerde aan zijn troepen dat hij het te mooi vond om te vernietigen. Als hij het nu kon zien zou hij alsnog deze order veranderen want, buiten een paar leuke huizen, is het echt niet veel meer.

Om Natchez recht te doen hebben wij een route gedaan langs de nog aanwezige Antebellum huizen en die zijn wel heel mooi en nog in goede staat. In een van deze huizen, Monmouth Plantation, hebben wij 's avonds gegeten in het "1818 Restaurant" en dat was geweldig. Wij waanden ons in de 19e eeuw en het eten was een combinatie van de Franse en de Creoolse keuken, zalig!

Zoals ik al eerder aangaf het warmt hier steeds meer op en intussen opgelopen tot 24-28 graden!

Onderweg op het vervolg van de Natchez Trace Hwy naar Jackson, de Capitol City van Louisiana, steekt een hele kudde herten de weg over! Waar is mijn camera? Te laat natuurlijk.

Helaas stond een deel van het State Capitol in de steigers maar desondanks was het indrukwekkend. Indrukwekkend zijn ook enkele andere oude gebouwen maar voor het overige is het een grote stad met mooie en minder mooie buurten. De buitenwijken bestaan voornamelijk uit, in onze ogen, krotwoningen.

Ten noordwesten van Jackson ligt nabij het stadje Flora the Petrifeid Forest (het versteende bos). Wij hebben daar een trail gedaan door dit bijzondere bos waar geheel versteende bomen liggen. Het is het enige versteende bos van de zuidoostelijke VS. Ooit, zo'n 36 tot 38 miljoen jaar geleden(!), waren dit enorme bomen die door de gigantische druk van de ijskap tijdens de ijstijd zijn geconserveerd, versteend en daarna door erosie (overstromingen, droogte en enorme stofwolken), uiteindelijk bloot zijn komen te liggen. Best wel raar om een boom aan te raken en te weten dat het 36 miljoen jaar oud is.

Zijn inmiddels in Vicksburg aangekomen en hebben het Vicksburg National Military Park bezocht. Dit park beslaat de halve stad en voert je via een bijna 26 km lange weg langs rijen kanonnen en plaquettes, zuilen en monumenten ter ere van de soldaten. Je rijdt langs en door het geheel gereconstrueerde slagveld met zijn geschutsbatterijen en versterkte loopgraven. Deze oorlog heeft heel veel impact gehad op het, toen nog, jonge Amerika en dat is tot op de dag van vandaag nog steeds het geval. In 1906 is een monument van verzoening op het slagveld geplaatst waarin de generaals van beide kanten die aan de slag om Vicksburg hebben deelgenomen, worden geëerd.

De stad Vicksburg heeft het zwaar te verduren gehad tijdens de 47 dagen van onafgebroken beschieting, honger en andere ontberingen en gooide op 4 juli 1863 de handdoek in de ring. De bewoners hadden hun huizen toen allang verlaten en in de hele stad was geen venster meer heel. Dat is ook de reden dat er nog maar een handvol plantagehuizen zijn. De hoofdstraat ziet er met de kerstversiering wel gezellig uit.

Vandaag, 26 november is het in de VS Thanksgiving Day dus alles is dicht op een enkele zaak na. Wij kunnen gelukkig nog terecht bij een leuk restaurant, The Cracker Barrel, voor ons turkey dinner!

Volgende blog horen jullie hoe dat was!

Vervolg New Orleans en start van onze toer

Tijdens ons verblijf in New Orleans hebben wij ook nog een toer gemaakt langs de Mississippi River om verschillende Antebellum plantage huizen te bezoeken. Vele huizen hebben wij van een afstand bekeken maar Oak Alley hebben wij echt bezocht. Vooral het zien van de slavenverblijven en de persoonlijke verhalen van de slaven die hier opgetekend zijn is schrijnend. Natuurlijk weet je ervan maar als je de verhalen en de bewijzen voor je neus ziet moet je toch wel even slikken. Hoe is het mogelijk dat mensen dit andere mensen kunnen aandoen. Over de ruggen van de slaven zijn deze prachtige huizen gebouwd en dat geeft een ambivalent gevoel.

Na 4 dagen verblijf in New Orleans is onze toer echt gestart. Via de Mississippi Bridge naar het zuid-westen gereden door de Arcadië streek aan de Bayou Teche. Onderweg kom je alleen maar suikerrietplantages tegen en op dit moment wordt daar volop geoogst.

Enorme vrachtwagens vol met suikerriet rijden naar de verwerkingsfabrieken. Veel van deze fabrieken zijn al van verre te zien door de wolken stoom die uit de pijpen omhoog komen. Dat deze industrie de mensen welvaart brengt is duidelijk te zien aan de mooie huizen langs de kant van de weg. Andere welvaartbrengers zijn de vele petrochemische bedrijven die langs de oevers van de vele rivieren staan die dit gebied rijk is.

Wij rijden vervolgens het echte Cajun gebied binnen en dat is vooral te merken aan alle Franse plaatsnamen en het Louisiana Frans dat hier gesproken wordt. Het is dat je bepaalde Franse woorden herkend maar de tijd en de invloed van andere talen zorgen er voor dat je er niets van begrijpt. Daarnaast brabbelen deze mensen ook nog eens, zelfs als ze Engels tegen je spreken. Middels de Cajunmuziek op de radio worden wij in de stemming gebracht voor ons verblijf in Lafayette, de Cajunstad bij uitstek.

Na inchecken in ons hotel worden wij voor een borrel doorverwezen naar de plaatselijke bar op enkele minuten lopen van het hotel, waar wij tussen pooltafels, grote tv-schermen met sportuitzendingen en speelautomaten, plaatsnemen tussen de locals aan de bar. Daar doen wij ons tegoed aan een lekker biertje en een smaakvolle margarita dat ons door een vriendelijke knaap wordt aangereikt.

De hotelmedewerker adviseerde ons om met de taxi, wat ook de enige taxi is in Lafayette is, naar een echt Cajun restaurant te gaan. Dat is een beleving geweest om nooit meer te vergeten. Wij werden door de allervriendelijkste taxi-chauffeur voor de deur afgezet van wat wij dachten een oude loods was. Zag er niet uit van buiten, maar eenmaal binnen kwam je in een grote ruimte met allemaal tafeltjes met heel veel mensen die zaten te eten.

Wij werden aan een tafeltje gezet met uitzicht op de muziek en de dansvloer! Gelukkig was deze ruimte afgeschermd van het restaurantgedeelte door een glaswand want zowel de op het podium spelende en zingende plaatselijke Cajunquartet als het geluid van de dansende mensen daarvoor was behoorlijk heftig.

Wat een avond hebben wij beleefd, geweldig om zo iets mee te maken. De muzikanten waren op één na allemaal bejaard en volgens ons niet helemaal toonvast maar dat mocht de pret niet drukken. Je wordt van deze muziek gewoon vrolijk! En dan de mensen op de dansvloer. Dat is zoals je in films uit de oude doos ziet, stoeltjes rondom geplaatst en als de muziek gaat spelen danst oud en jong met evenveel enthousiasme hun pasjes of schuifelen wat rond.

Geweldig! En niet vergeten, het eten smaakte ook nog perfect! De naam van de zaak is Randol's, onthouden mocht je nog eens in die buurt komen!

De volgende dag vertrokken naar Baton Rouge. Zouden aanvankelijk via Eunice gaan en in het Atchafalaya Nat. Wildlife Refuge een swamp-toer maken door het grootste moeras in de Verenigde Staten maar van beiden is niets gekomen want wij kregen onderweg een lekke band!

Ook nog eens op een weg waar je niet zo maar kon stoppen. Geluk bij een ongeluk zagen wij in de verte een tankstation dus daar rustig naar toe gereden. Uiteraard niet goed voor de band maar dat moest dan maar.

Alleraardigste mensen die Pierre hielpen met de band verwisselen en ons verwezen naar een plaatselijke bandenspecialist (!) even verderop in het dorp. Gelukkig kon Pierre de man nog een beetje verstaan, hoewel dat meer kwam doordat het onderwerp van gesprek bekend was, maar uit het koeterwaals wat deze man sprak kon Pierre opmaken dat hij deze band niet kon repareren en ook geen nieuwe had. Doorrijden naar Baton Rouge met de smalle"thuis brenger" (donut), nog 80 km te gaan, was de enige optie en dat hebben wij ook gedaan. Daar een Firestone bandenspecialist gevonden die ons perfect hebben geholpen en er een nieuwe band hebben omgelegd.

Hierna maar doorgereden naar ons hotel aan de rand van de stad en eindelijk de tijd om aan de blogte werken en deze te plaatsen.

Zijn hier 2 nachten gebleven want ik wilde nog graag de Nettoway en Houmas Antebellum plantage huizen bekijken. Vervolgens via een prachtige weg/lange brug tussen Lake Maurepas en Lake Pontchartain weer naar ons hotel teruggekeerd.

Evenals bij jullie in Nederland is het ook hier frisser geworden. Wel heel zonnig en strak blauw. De komende dagen gaat de temperatuur weer oplopen naar 23* dus wij klagen niet.

Vandaag, maandag 23/11 een mooie route gereden langs de Mississippi River en vervolgens via St. Francisville, een charmant oud stadje met wederom prachtige Antebellum plantagehuizen, de US 61, de "Blues Highway", gevolgd en de grens naar de Staat Mississippi, de Magnolia Staat, overgestoken. Je merkt meteen dat de natuur ander is. Geen swamp en geen enorme eikenbomen meer maar heuvelachtig met sparren- en enorme magnoliabomen. Een weids gebied waar je op de Highway nagenoeg geen auto's tegenkomt. Wij nemen de afslag om via het Homochitto Natural Forrest en de daar doorheen stromende zandrivier, heel bijzonder trouwens, uit te komen in onze plaats van bestemming, Natchez.

In mijn volgende blog vertel ik daar meer over!

New Orleans

Eindelijk dan ons eerste bericht uit de USA!

Na een voorspoedige vlucht in New Orleans aangekomen en dat is meteen de reden dat er even een stilte is geweest want deze bijzondere stad is zo boeiend en er is zo veel te zien dat je tijd te kort komt.

Om het overzichtelijk te houden zal ik bij onze aankomst in New Orleans beginnen.

Bij het naar buiten gaan vanuit de hal van het vliegveld word je al meteen omarmd door die heerlijke zwoele tropisch klamme, warme lucht. Het is 28* en inmiddels geheel donker als wij in onze huurauto, een KIA SUV, richting ons hotel in hartje New Orleans rijden. Wij verblijven in het oudste hotel van French Quarter, het Andrew Jackson hotel. Dit Quarter is het oudste en meest authentieke gedeelte van New Orleans, dus een gebied met een verleden.

De ligging van het hotel is geweldig dus wij kunnen alles lopend bekijken. Aan onze achtertuin grenst Bourbon Street met al zijn leuke, gezellige tentjes waaruit alle soorten blues/jazz/cajun en zelfs klassieke muziek klinkt. Ook de andere straten bieden een keur aan getalenteerde artiesten. Overal om je heen is muziek te horen en het is één groot concert van verschillende muzieksoorten waar je langs loopt. Je komt ogen en oren te kort.

Half november is een perfecte tijd om hier te zijn. Heerlijk weer, niet te warm en gezellig maar niet te druk.

De verscheidenheid aan huizen met hun van ijzer gedecoreerde balkons en pilaren met enorme hanging baskets gevuld met de meest prachtige varens en bloemen. Je raakt niet uitgekeken. 's Avonds is het een sprookje met alle verlichting aan.

Natuurlijk is het toeristisch en natuurlijk moet je door veel van wat je ziet heenkijken maar desondanks, New Orleans leeft!

Zelf ben ik erg verrast door hoe wij New Orleans aantroffen. Ik had een stad verwacht die een beetje in ontbinding zou verkeren na de Katrina-ramp in 2005 maar dat is zeker niet zo. Heel veel is opgeknapt en heel veel werk is er verzet om de stad weer op orde te krijgen. Dat laatste is zeker gelukt en daar wordt nog steeds hard aan gewerkt want in dit gedeelte van de stad en ook de delen die wij bezocht hebben wordt enorm gebouwd.

Natuurlijk zijn er nog steeds delen van de stad geheel of gedeeltelijk weggevaagd en naar die voormalige rampgebieden kun je ook een toer maken maar ramptoerisme is niet zo ons ding.

New Orleans heeft ons laten zien hoe veerkrachtig de mensen hier zijn al zal dat natuurlijk niet voor iedereen op gaan.

Een stad verkennen doe je het beste te voet en dat hebben wij dan ook gedaan. Wat ook vaak wordt geadviseerd is een City Tour te doen maar wij hebber gekozen voor de JazzPass voor 3 dagen. Je kunt dan onbeperkt van de Streetcar (tram) of de bus gebruik maken. Tussen de mensen in de tram of bus zitten leek ons namelijk veel leuker en dat was het ook. Hebben van alle Streetcars gebruik gemaakt en zijn bij enkele tot het eindpunt blijven zitten. Een daarvan bracht ons naar St. Louis No. 3 Cementry. Indrukwekkend, heel vreemd en wat synister om lange straten met bovengrondse graftombes te zien. De een nog grootser dan de ander maar ook velen waarvan de tombe in net zo'n staat van ontbinding verkeren als de lichamen die ze beschermen.

Zijn ook met de Streetcar gereden naar het WWII museum en het Louisiana Historic Museum. Hebben beiden bezocht en zijn onder de indruk van hetgeen wij gezien hebben.

Naar de French Market geweest, een overdekte markthal waar van alles te koop is, de Natchez Steamboat vanaf de kant bekeken en geluisterd naar de stoomfluitcomponist! Natuurlijk de Mississippi boulevard afgelopen, beignets met koffie genomen bij Café Du Monde, allemaal must do things in New Orleans.

Eten doe je hier ook fantastisch want de combinatie Creools, Frans en Cajun is bijzonder smakelijk, zeker als je van pittig houdt! Hebben in leuke, gezellige restaurants gegeten en heerlijke wijn gedronken, veelal op een verlichte binnenplaats tussen de palm- en bananenbomen aan mooie gedekte tafels. Een feest!

Ja, New Orleans is echt een feest om te bezoeken! Ik zou nog bladzijden vol kunnen schrijven over wat wij allemaal nog meer gezien en gedaan hebben maar jullie wachten al zo lang op bericht van ons dat ik hier maar bij laat. Ik beloof dat de volgende blog geen week op zich laat wachten.

.

Hallo en welkom op onze Reislog!

Nog even en dan gaan wij weer op pad. Geen Australië dit keer maar weer eens naar Amerika.

Hebben al vele mooie plekken in de VS bezocht maar dit keer staan de staten Louisiana en Mississippi centraal en dan vooral “The Deep South”.

Wij vinden het leuk om jullie op de hoogte te houden van onze ervaringen tijdens deze reis. Vanaf 16 november a.s. zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waar wij zijn geweest! Meer informatie over de reis die wij gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wij zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Pierre & Trix